|
|
|
Washington
Washington is de meest Noordwestelijke staat van West-Amerika. De staat is 184.827 km² groot en heeft bijna 7 miljoen inwoners.
De Cascaden splijten de staat als het ware in tweeën. Ten westen van de Cascaden regent het veel en is het klimaat gematigd. Ten oosten is het droog tot woestijnachtig en is het klimaat extremer.
 The trail of two forests (Mt. St. Helens).
Afkortingen
Afkortingen die ik gebruik zijn: NP (National Park), NM (National Monument), NF (National Forest), NVM (National Volcanic Monument), NRA (National Recreation Area), NHP (National Historical Park) en SP (State Park).
Sterren
Om het plannen van je reis wat makkelijker te maken, heb ik de bezienswaardigheden gewaar- deerd d.m.v. sterren:
 :
optie als je in de buurt bent -
:
aanrader als je in de buurt bent -
:
doen als je in de buurt bent -
:
moet je gaan zien als je kunt -
:
hiervoor ga je naar Amerika.
De waardering is uiteraard niet meer dan een mening.
|
|
Olympic NP
Opp.: 3.734 km². [VC, CG].
> FOTO´S
- KAART
- NPS
Olympic NP, een van de parels van de National Park Service, bestaat feitelijk uit twee parken. Het grootste deel omvat Mount Olympus en de bossen daar omheen. Het tweede deel is een kuststrook die los ligt van het eerste deel. Het park kent geen doorgaande wegen, maar wordt ontsloten door een aantal toegangswegen. Het park bezoeken, betekent dus dat je om het park heen rijdt en een aantal keer het park binnenrijdt om iets moois te bekijken of te kamperen. Dat is overigens niet heel erg. Ook de route die om het pak heen loopt, is geweldig. De fameuze Highway 101 loopt aan 3 zijden van het park.
 De Olympic Mountains.
Als je vanuit Seattle komt is Port Angeles een goede plaats om te beginnen. Port Angeles is een gezellige havenplaats helemaal in het noorden van het Olympic schiereiland. In Port Angeles vind je het Olypic NP Visitor Center. Het ligt aan de weg die van Port Angeles naar Hurricane Ridge leidt. Die weg is trouwens al onderdeel van het park. In het Visitor Center kunnen ze je goed helpen bij het plannen van de rest van je verblijf in het park (en het gebied eromheen). Na een bezoek aan het VC kun je direct door naar Hurricane Ridge. Van daar heb je een spectaculair uitzicht over de bergen waaronder Mount Olympus. Deze hoogste berg van het schiereiland is 2432 m hoog en bedekt door 7 machtige gletsjers. Een wandeling op Hurricane Ridge is zeer de moeite waard. Je loopt dan door bos en over alpenweiden en hebt schitterende vergezichten. Tot in juli kan er hier sneeuw liggen. Een van de redenen dat er bijna de hele zomer prachtige bloemen bloeien. De kans is groot dat je hier wild (deer, mountain goat, marmotten) ziet. Vanaf Hurricane Ridge kun je 'doorrijden' naar Obstruction Peak, het hoogste punt in het park waar je met je auto kunt komen. De weg er naartoe is halfverhard en steil en daarom niet geschikt voor campers. De weg is bovendien alleen open als de sneeuw weg is. Dat is dus vanaf ergens in de zomer.
 Een hert (deer) bij Hurricane Ridge.
Lake Crescent ligt een stukje naar het westen langs de 101. Het is enorm en uitermate fotogeniek. Als je het wat beter wilt bekijken, kun je het best aan de oost- of westzijde een afslag van de 101 nemen. Iets ten westen van Lake Crescent is een afslag naar Sol Duc. Sol Duc is vooral bekend vanwege zijn warmwaterbronnen. Dat klinkt overigens fraaier dan het is, omdat in 1911 bij deze bronnen het Sol Duc Hot Springs resort is gebouwd. Wel zeer fraai zijn de Sol Duc Falls. Deze watervallen liggen ongeveer 1.5 km lopen van het einde van de weg naar Sol Duc.
 Het regenwoud bij Hoh.
Naast bergen met gletsjers en subalpiene bossen bestaat een groot deel van Olympic NP uit regenwoud. Dat is geen tropisch regenwoud maar gematigd regenwoud. Het regenwoud is het best te bekijken bij Hoh aan de westzijde van het park. Door de overvloedige regenval (tot zo'n 4 m per jaar!) groeien de bomen hier uit tot reuzen, wordt elke millimeter grond bedekt door varens en mossen en groeien op de bomen epifyten (planten die niet in de grond wortelen, maar al het vocht en bouwstoffen uit de lucht halen). Ook bij Hoh is een VC. Van daar lopen een aantal trails door het regenwoud. Vooral de Hall of Mosses Trail is zeer aan te raden. Als je dieper het regenwoud in wilt trekken, kun je de Hoh River Trail nemen. Die route is 27 km lang en loopt naar Glacier Meadows. Dat is het basiskamp voor de mensen die Mount Olympus willen beklimmen. Een andere plek om het regenwoud te bekijken is Quinault. Dat ligt iets zuidelijker dan Hoh. Tussen Hoh en Quinault ligt verder nog Queets, waar je kunt genieten van de Queets River. De Queets River is een van de vele enorme rivieren die zijn oorsprong vindt in de gletsjers van de bergen. Als je van avontuur houdt, kun je op zoek gaan naar de grootste Douglas van Olympic. Je zult dan wel de rivier over, of eigenlijk door, moeten.
 De kuststrook bij Ozette.
Naast het berglandschap, de meren en de enorme bossen maakt ook een kuststrook deel uit van Olympic NP. Die kuststrook is 117 km lang en is werkelijk prachtig. Rotskusten en zandige stroken wisselen elkaar af. Duizenden reusachtige dode bomen zijn door de zee op de kust geworpen. De kustbossen zijn groen en ruig. Bij eb zijn overal getijdenpoelen te vinden (zorg dus dat je met laagtij gaat wandelen) en zijn zeevogels en zeehonden te zien. Het best valt de kust te beleven bij Ozette. Je kunt dan een wandeling maken naar Cape Alva door het kustbos en vandaar naar Sand pont en vervolgens terug naar Ozette. De route van Cape Alva naar Sand Pont gaat over het strand, maar op twee plekken moet je bij hoogwater gebruik maken van een uitdagende route over het land. Die route is trouwens ook best leuk als het eb is. Als je wilt, kun je ook in dit deel van het park vrij kamperen en opstaan met de oceaan als uitzicht.
Mt Rainier NP
Opp.: 957 km². [VC, CG].
> FOTO´S
- KAART
- NPS
Mt. Rainier NP is een van de oudste nationale parken van de VS (vanaf 1899). Het is gevormd rond de berg/vulkaan Mt. Rainier. In het park liggen twee hoofdwegen. Eén weg loopt aan de oostzijde van het park en een aan de zuidkant. Het park wordt omsloten door staatsbossen met aan de zuidzijde het Gifford Pinchot National Forest waarin Mt. St. Helens en Mt. Adams liggen. In het park valt veel, heel veel sneeuw. Veel wegen zijn daardoor tot in juni afgesloten.
 Mt. Rainier boven de wolken.
Mt. Rainier is de hoogste berg in de Cascaden en torent met meer dan 4000 meter hoog boven de andere bergen uit. Op de flanken liggen 26 imposante gletsjers. Per jaar proberen 10.000 klimmers de top te bereiken, maar slechts 25% lukt dat. Het is dan ook een technische klim en vereist ervaring als alpinist. Helemaal rond de berg loopt een 150 km lang wandelpad: The Wonderlandtrail. Maar zo'n lange tocht is misschien iets teveel van het goede tijdens je vakantie naar de USA. Mt. Rainier kan prachtig worden bekeken vanaf Sunrise, het hoogste punt in het park dat je met de auto kunt bereiken. Maar de 2000 meter hoge top biedt meer: er zijn prachtige alpenweide en een leuk Visitor Center. De weg naar Sunrise is pas in juli open.
 Op weg naar de Grove of the Patriarchs.
In de zuidoosten van het park ligt het Visitor Center Ohanepecosh. Vanaf dat Visitor Center zijn prachtige wandelingen te maken. Een zeer aan te raden trail brengt je via o.a. de hot springs en de Ohanapecosh River met zijn imposante Silver Falls naar the Grove of the Patriarchs. In the Grove, die alleen met een spannende hangbrug is te bereiken, loop je via een boardwalk door een eeuwenoud oerbos met metersdikke woudreuzen. Paradise is het populairste deel van het park. Die naam heeft het gekregen toen John Longmire's schoondochter Martha in 1885 door de prachtige bergweiden liep en uitriep: 'Zo moet het paradijs er uitzien!' In Paradise kun je prachtig wandelen, ook richting Mt. Rainier. Ook het grootste Vistor Center vind je in Paradise. Het heeft een aantal mooie presentaties. In Paradise valt veel sneeuw. Als je wat vroeger in de zomer komt, zijn de alpenweide nog volledig bedekt en kun je je vermaken op de witte vlakten.
Mt. St. Helens NVM
Opp.: 445 km². [VC].
> FOTO´S
- KAART
- USFS
Mt. St. Helens torende ongeveer 3000 meter hoog boven de groene Cascaden uit. De berg was kegelvorming en met sneeuw ongeëvenaard mooi... tot zondag 18 mei - 8:32 1980. Toen trilde de aarde onder de berg. Door de aardbeving van 5.1 op de Richterschaal stortte de noordzijde in en klapte deze als een muur van rots en ijs Spirit Lake in, passeerde een bergrug en raasde door de Toutle River verder naar beneden. Een enorme zijwaartse explosie sloeg dwars door de lawine heen. Een hete wolk van gassen en stenen raasde over de bergketens en door de bossen, een spoor van dood en verderf achterlatend. Gelijktijdig vormde zich boven de berg een 10 km grote wolk van as die zich verspreide naar het oosten waar hij de zon compleet verduisterde. De uitbarsting duurde 9 uur en daarna was niets meer zoals het was. De noordkant van de ooit zo mooie berg was verdwenen, het bos was weg en alles was grijs. 57 mensen waren overleden waaronder Harry Truman, een bewoner van het gebied rond Mt St. Helens die koppig had geweigerd zijn huis te verlaten, en David Johnston, een vulkanoloog die vlak voor zijn dood enthousiast door de radio naar zijn hoofkantoor brulde: 'Vancouver! Vancouver! This is it!'
 David A. Johnston observeert Mount St. Helens (17 mei 1980 - Foto: CVO Photo Archives).
En nu is Mt. St. Helens een prachtig nationaal monument dat je eigenlijk niet mag missen als je in Washington bent. De belangrijkste toegang tot het park is Highway 504. Deze komt uit bij Johnston Ridge, de plek waar David Johnston de vulkaan in de gaten hield, en vanwaar je een spectaculair uitzicht hebt op de berg. Langs de 504 zijn verschillende visitor centers. De eerste (Mount St. Helens VC - vlakbij Interstate 5) en de laatste (Johnston Ridge Observatory) zijn de interessantste. Met name vanaf de JRO zijn een aantal prachtige trails uitgezet, o.a. naar Spirit Lake.
Je kunt Mt. St. Helens ook vanaf de oostzijde benaderen. Het belangrijkste punt aan de oostkant is Windy Ridge. Van daar heb je een prachtig zicht op Mt. St. Helens en op Spirit Lake. Deze oostkant is alleen via via boswegen te bereiken.
 Mt. St. Helens vanaf de Johnston Ridge Observatory .
Vanuit het zuiden is Mt. St. Helens minder mooi te zien. Wel zijn hier andere zeer interessante vulkanische fenomenen te bezichtigen, zoals The Ape Cave, The trail of two forests en Lava Canyon. The Ape Cave (genoemd naar de padvinders die hem verkenden) is een enorme lavagang van bijna 4 km lengte die je zelf mag verkennen. Neem zaklampen en reservebatterijen mee. The Trail of Two Forests leidt je door een lavavlakte waarin je de afdrukken van in de lava gevangen bomen kunt terugvinden. Lava canyon is een spectaculair ravijn met prachtige watervallen die je oversteekt m.b.v. een spannende hangbrug. Vanaf de zuidkant is het mogelijk Mt. St. Helens te beklimmen. Je hebt dan wel een permit nodig die je via de website www.mshinstitute.org kunt aanvragen. Klimmers beginnen meestal vanaf Climber's Bivouac.
|
|
North Cascades NP
Opp.: 2.043 km². [VC, CG].
> FOTO´S
- KAART
- NPS
North Cascades NP is onderdeel van het North Cascades National Park Complex, dat bestaat uit North Cascades NP (Noord- en Zuid-unit), Ross Lake National Recreation Area en Lake Chelan National Recreation Area. Het park ligt in het uiterste noorden van Washington. Het heeft als nadeel dat het relatief slecht toegankelijk is. Er is slechts 1 hoofdweg: de North Cascade Highway, die feitelijk door het park snijdt.
 North Cascades NP (Foto Brewbooks).
De ligging en de relatieve slechte toegankelijkheid zijn redenen dat het park vooral wordt bezocht door klimmers en rugzaktoeristen die de wildernis willen ervaren en wordt overgeslagen door toeristen uit Europa. Een andere reden is dat het park niet kan bogen op een echte 'trekker' die je gezien moet hebben, of het moet Mt. Baker zijn. Dat wil niet zeggen dat het park niet prachtig is. Het is ruig met vele bergtoppen, mooie bossen, rivieren, watervallen en 317 gletsjers. Dat is meer dan de helft van alle gletsjers in de 48 aaneengesloten staten van de VS. Ook in dit park valt veel sneeuw. Hierdoor zijn veel kleinere wegen tot in juni/juli afgesloten.
Cape Flattery
Opp.: -. [ - ].
> FOTO´S
- MAK
Cape Flattery is het meest noordwestelijke puntje van de 48 aaneengesloten staten van de VS. Het maakt onderdeel uit van het Makah Indian Reservation. Het ligt vlakbij Olympic NP. De kaap is werkelijk prachtig en een bezoek meer dan waard. Bezoek tijdens dit uitstapje ook het Makah Museum. En stop eens bij een rokerij en probeer de verse gerookte zalm (Smoked Salmon) - ongeëvenaard lekker!
 Cape Flattery.
Walvissen
Opp.: -. [ - ].
> FOTO´S
Whale watching is zeker een aantrekkelijk 'tussendoortje' omdat je de orka's (en soms grijze walvissen) van dichtbij kunt bekijken. De boten vertrekken onder andere uit Port Angeles en het iets oostelijker gelegen Port Townsend. De boottochten duren zo'n 3-4 uur. Ze zijn wel prijzig. Reken op minimaal $75 voor een volwassene.
Seattle
Opp.: . [ - ].
> FOTO´S
- KAART
Seattle is de grootste stad van de staat Washington. De stad heeft ruim 608.660 inwoners en een agglomeratie met bijna 3,8 miljoen inwoners. Het is het economische hart van het noordwesten met bedrijven zoals Microsoft en Boeing. De stad ligt mooi gelegen aan de baai Puget Sound met zijn vele eilanden. Blikvanger van de stad is de Space needle. Een werkelijk zeer elegante en fotogenieke toren die is gebouwd in 1962 in het kader van de toenmalige wereldtentoonstelling.
Mount Adams ()
Opp.: -. [CG].
> FOTO´S
- KAART
- USFS
Mt. Adams is net zoals Mt. Rainier en Mt. St. Helens een vulkaan die in de Cascaden ligt.
Het is een prachtige berg die boven de Cascaden uittorent.
Het leuke aan Mt. Adams is dat die ook door niet-bergbeklimmers beklommen kan worden.
 Beklimmen van Mt. Adams.
Het is geen technische klim en niet gevaarlijk. Vanaf augustus kun je met alleen stokken (dus zonder stijgijzers) naar boven lopen. Het is wel erg lang en zwaar (10 km heen en 10 km terug en ongeveer 2000 meter stijgen - reken op zo'n 12-13 uur). Een beklimming wordt gegarandeerd een van de mooiste belevenissen van je leven. Maar je moet wel geluk hebben met het weer. En je moet heel vroeg je bed uit, want je kunt het best al in het donker beginnen met de klim. Meer informatie is te verkrijgen het Ranger Station in Trout Lake. Daar kunnen ze je ook vertellen over de andere wonderen van het gebied, zoals het 'Het grote lavabed', de rivieren en watervallen, lavagangen etc.
|
|
|
